Mavis Pan (US) tiltle: Rising music: Jazz release date: october 04, 2024 promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Mavis Pan © Rootsville 2024

Muzikanten weten maar al te goed dat de vrijheid van liveoptredens, improvisatie en samenwerking een kettingreactie van creativiteit teweegbrengt. Voor de bekroonde pianiste, componiste en zangeres Mavis Pan kan deze uitspraak niet meer waar zijn. Pan was in januari 2023 dolgelukkig toen, na een onderbreking van drie jaar van toeren vanwege de internationale effecten van de wereldwijde pandemie, de grenzen weer opengingen en ze met haar kwintet op tournee ging naar Saoedi-Arabië. Kort na deze hernieuwde opwinding van liveoptredens, ervoer Pan een dramatisch andere emotionele wending. Op haar terugreis naar New York bezocht Pan haar thuisland Taiwan om zich te verenigen met haar vader, die ze al jaren niet meer had gezien. Sinds haar vorige bezoek had Pans vader een beroerte gehad en de slopende isolatie van de reisbeperkingen van de pandemie. Deze hartverscheurende ervaring en levensverandering hadden een grote impact op Pan en zorgden ervoor dat ze met nostalgie terugdacht aan haar leven.

Pans ervaringsgerichte trifecta van opwinding, demoralisatie en retrospectie brachten haar tot het creëren van Rising, een mozaïek van werken die de eb en vloed van de hoogtepunten en dieptepunten van het leven vastleggen en Pans reis om er bovenuit te stijgen. Het album, dat op 4 oktober uitkomt en dat Pan coproduceerde met de bejubelde houtblazer Ted Nash, bevat een all-star line-up met onder andere Nash (tenorsaxofoon, fluit en klarinet), Geoff Burke (alt- en sopraansaxofoon, altfluit en klarinet), Mark Wade (bas), Jared Schonig (drums) en Pan zelf op piano en zang.

Voor Pan is Rising veel meer dan een album, want de muziek erop is als het doorbladeren van een geschiedenisboek over haar leven. Rising, een verzameling van 12 stukken (13 op de digitale deluxe-editie), bestaat uit een selectie van zorgvuldig samengestelde werken die een periode van 20 jaar uit het leven en het compositorische oeuvre van de artiest beslaan. Elk stuk is een afdruk van een moment, een persoon, een plaats of een uitdaging die Pan heeft ondervonden en overwonnen. "Jazz gaat over 'in het moment' zijn en ik heb me ten doel gesteld om elk vluchtig moment vast te leggen met een nummer", zegt Pan. "Er is geen betere manier voor een componist om haar verlangens en frustraties uit te drukken dan door haar vingers op het toetsenbord te leggen en noten op papier te zetten." Rising vertelt ongetwijfeld over een breed scala aan momenten en emoties. Met stukken die de vreugde en sensatie van het verwelkomd worden als een "diva" op haar tournee door Saoedi-Arabië samenvatten; tot het terugkeren naar de bijna magnetische aantrekkingskracht van New York; tot het vertellen over de obstakels die ze als gekleurde vrouw en immigrant tegenkwam bij haar eerste aankomst in Amerika; tot de wereldveranderende gevolgen van de beroerte van haar vader en het sluiten van vrede met haar transformatie van een klein meisje dat haar vader graag verwende tot zijn verzorger, dit album is een uitstorting van Pan's hart - en meesterlijk het schilderen van die overloop op een uitbundig muzikaal canvas.

De titel van het album is afgeleid van Pan's ervaring met precies datgene wat de naam betekent: opstaan ​​ondanks tegenspoed. "Opstaan ​​duidt op overwinning", zegt Pan, "van opstaan ​​uit een diepe emotionele en spirituele put." Pan's overwinning is breed en veelzijdig, aangezien haar obstakels talrijk zijn geweest: geconfronteerd worden met de unieke discriminatie van een buitenlandse vrouw in New York; de herhaaldelijke afwijzingen en het sluiten van deuren gedurende haar muzikale carrière voordat ze het eindelijk redde; en zelfs haar interpersoonlijke reis van liefde met zijn cycli van hartzeer en vreugde. Door dit alles ontdekte Pan dat de sleutel om weer op eigen benen te staan ​​en weer omhoog te klimmen, is om omringd te zijn door een oprechte gemeenschap.

Muzikaal gezien is Pans nieuwe album beïnvloed door haar meesterschap in de genres jazz en westerse klassieke muziek, maar combineert het met de geluiden van de locaties die ze heeft bezocht. "Dit album is een muzikale afdruk van de plaatsen waar ik naartoe ben gereisd en de speciale mensen die ik heb ontmoet en waar ik door geïnspireerd ben geraakt", zegt Pan. "Het varieert van Afro-funk tot Franse filmische valses, van Spaanse tango tot Midden-Oosterse tarab (muzikale extase), plus nostalgische Taiwanese volksliederen." Vaak manifesteert deze samensmelting van stijlen zich door het gebruik van grootschalige klassieke vorm, structuur en orkestratievermogen, dat ruimte biedt voor en tot leven komt door de invoeging van jazzimprovisatie en de altijd iconische ritmesectie. Zoals Pan het beschrijft: "Het is bijna als hedendaagse kamermuziek met gemengde maat, complexe contrapuntische dialoog tussen verschillende stemmen en harmonieën afgeleid van modale en atonale structuur, maar gecombineerd met een etnische levendigheid."

Door stilistisch te putten uit westerse klassieke grootheden als Bach, Chopin, Ravel, Debussy en Bartok, en deze te combineren met de stijlen van hedendaagse jazziconen met wie ze heeft samengewerkt, zoals Toshiko Akiyoshi en Lionel Loueke - die haar beiden aanmoedigden om haar etnische erfgoed in haar muziek te verwerken - heeft Pan een aparte compositiestijl ontwikkeld die uniek is voor haarzelf. "Dit zijn de liederen van een trekvogel", zegt ze.

De titeltrack van het album, "Rising", werd passend gecomponeerd tijdens Pans lange vlucht naar Saoedi-Arabië en is opgedragen aan haar vaste tekstschrijver, David Keyes (decaan aan de KAUST-universiteit), die de tour mogelijk maakte. Het stuk maakt gebruik van een langzame opbouw, vergelijkbaar met Ravels Bolero, maar gebruikt een Midden-Oosterse groove als het voertuig waarop het is gebouwd. Het gebruik van een gestaag tempo brengt Pans boodschap over dat het proces van opstaan ​​geen haast is naar fortuin of roem, maar een standvastige toewijding aan geloof. Dit stuk bevat solo's van zowel Ted Nash als Geoff Burke. Als contrast met dit stuk componeerde Pan "Falling", een werk dat een van de favoriete composities van de bandleider op het album is geworden. "Falling", een eenvoudige, statige wals, belichaamt het risico om verliefd te worden, zonder ooit te weten of een bepaald moment tot geluk of tragedie kan leiden. In de kern schetst dit stuk met zijn trage, Franse filmesthetiek subtiel de diepe ondertonen van liefde, terwijl het de vraag beantwoordt of liefde het risico waard is dat het met zich meebrengt. "Falling" werd geschreven kort na een emotionele en traumatiserende ervaring die Pan doormaakte en die haar ertoe bracht haar streven naar jazz bijna op te geven. "Uiteindelijk is waar je valt waar je opstaat", zegt Pan. "Het leven is een opeenvolging van opstaan ​​en vallen, en het proces is niet altijd lineair." Het vrolijke en verkwikkende "Seventy times Seven" onderscheidt zich van de meer peinzende en contemplatieve stukken van het album. Rijdend op een Afro-funk groove in een asymmetrische maat van zeven, legt dit stuk Pan vast die solo speelt met een ongeëvenaarde, vreugdevolle overgave terwijl ze "zichzelf gewoon wild liet gaan op het keyboard in plaats van in een bepaalde modus te denken."

Met Rising geeft Mavis Pan het publiek een kwetsbare sonische blik in haar eigen leven door het gebruik van een montage van twee decennia. Van jubelende viering tot smeekbeden te midden van wanhoop, Rising is uiteindelijk een verhaal van hoop, dat des te aangrijpender wordt gemaakt doordat het allemaal echt is. Met Rising laat Pan anderen zien dat de weg omhoog, de weg om op te staan, soms is om te leven, te ervaren, te vallen en opnieuw op te staan.